Έχουμε ανάγκη ιδεολογικής ταυτότητας.

Μετά τη νίκη της στον εμφύλιο πόλεμο, η κεντροδεξιά παράταξη επαναπαύτηκε και θεώρησε δεδομένη την ιδεολογική της επικράτηση. Πολιτειακά συμμάχησε με τα ανάκτορα και αρκέστηκε στο δυτικό αστικό πολιτικό σύστημα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, το οποίο ουδέποτε μπόρεσε να προσαρμοστεί στην ελληνική πραγματικότητα, προκαλώντας συνεχώς ισχυρή θεσμική και πολιτική αστάθεια οδηγώντας, το σύστημα αυτό στη Χούντα.

Μετά τη μεταπολίτευση και την ιδρυτική διακήρυξη της Νέας Δημοκρατίας από τον Κ. Καραμανλή, που έδινε κάποια ιδεολογικά στοιχεία, στην πράξη η κεντροδεξιά παράταξη συνέχισε την ίδια παλαιοκομματική πρακτική και τον ιδεολογικό εφησυχασμό. Στην κομματική ελίτ επανήλθαν οι παλιές πολιτικές οικογένειες  και μαζί.....

με άλλες νεότερες δημιούργησαν αυτή την ασφυκτική οικογενειοκρατία, την παρεοκρατία και τον νεποτισμό που χαρακτηρίζει τη Νέα Δημοκρατία. Έτσι λοιπόν στον ιδεολογικό τομέα επικράτησε άνετα κατά κράτος η ηττημένη αλλά παθιασμένη αριστερά, σε σημείο που να ντρέπεται ο κεντροδεξιός να ομολογεί δημόσια τα πιστεύω του, λες και είναι φορέας μολυσματικής ασθένειας. Φτάσαμε δε στο σημείο να έχουμε καθαρά αριστερά κόμματα, που ενώ επί της ουσίας δεν πρεσβεύουν τίποτε απολύτως στη σύγχρονη εποχή, εντούτοις να προσελκύουν πάνω από το 10% του ελληνικού λαού, όταν διεθνώς έχει καταρρεύσει ως αποτυχημένη η κομμουνιστική ιδεολογία και κερδίζουν οι κεντροδεξιές αντιλήψεις.

Όλα αυτά είναι επιτεύγματα του ιδεολογικού μας ευνουχισμού. Γι’ αυτό εκείνο που πρώτιστα έχουμε ανάγκη δεν είναι να επανέλθουμε άμεσα στην κυβέρνηση. Άλλωστε τα ολιγόχρονα προηγούμενα παραδείγματα εξουσίας από τη Νέα Δημοκρατία, απέδειξαν ότι η εξουσία έγινε αυτοσκοπός και όχημα για πλουτισμό της οικογενειοκρατίας και όχι μέσο για υλοποίηση της ανύπαρκτης ιδεολογίας μας. Εκείνο που έχουμε άμεσα ανάγκη είναι να αποκτήσουμε μια ιδεολογική ταυτότητα και μία κομματική οργάνωση, για τα οποία θα είμαστε υπερήφανοι και μετά να ζητήσουμε από το λαό να μας εμπιστευτεί για να τα κάνουμε πράξη.

Με βάση λοιπόν το πιο πάνω σκεπτικό και συγκρίνοντας αυτά που επαγγέλλονται και εκπροσωπούν οι Αντώνης Σαμαράς και Ντόρα Μπακογιάννη, μάλλον πλησιέστερα προς αυτά κινείται ο Αντώνης Σαμαράς.