Η κατάσταση που επικρατεί στη Λιβύη αναδεικνύει την υποκρισία που χαρακτηρίζει τις διεθνείς σχέσεις. Οι ισχυροί του πλανήτη παίζουν εντελώς διαφορετικούς ρόλους από αυτούς που δηλώνουν.
Επιλεκτική ευαισθησία
Οι Πρόεδροι της Γαλλίας κ. Σαρκοζί και των ΗΠΑ κ. Ομπάμα δηλώνουν ότι αποφάσισαν να πρωταγωνιστήσουν στη στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη για να προστατεύσουν τις ζωές των αμάχων, που απειλούσαν οι δυνάμεις του καθεστώτος Καντάφι. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο συνταγματάρχης Καντάφι κυριαρχεί στη χώρα του εδώ και 42 χρόνια με τη βοήθεια ενός καταπιεστικού μηχανισμού, που δεν διστάζει να δολοφονεί και να εξαφανίζει τους αντιφρονούντες.
Υπάρχουν, όμως, και άλλοι ηγέτες που χρησιμοποιούν τις ίδιες ή και χειρότερες μεθόδους για να....
διατηρηθούν στην εξουσία. Ορισμένοι από αυτούς έχουν ιδιαίτερα στενές σχέσεις με τη Γαλλία ή στηρίζονται στην υποστήριξη των ΗΠΑ για την πολιτική, στρατιωτική επιβίωσή τους. Άλλωστε ο ίδιος ο Καντάφι είχε καταφέρει να συνεννοηθεί με τους σημερινούς διώκτες του, οι οποίοι πριν από μερικούς μήνες χαιρέτιζαν το άνοιγμα του καθεστώτος στη διεθνή κοινότητα και τις επενδυτικές ευκαιρίες που πρόσφερε.Πίσω από τη συμμαχική αεροπορική εκστρατεία κατά του καθεστώτος Καντάφι βρίσκονται πολιτικές επιδιώξεις ηγετών όπως ο κ. Σαρκοζί και η προσπάθεια ελέγχου του πετρελαίου στη Λιβύη και διεθνώς.
Μαχητικοί ισλαμιστές
Οι αντικαθεστωτικοί δεν έχουν τη δυνατότητα να αμφισβητήσουν στρατιωτικά το καθεστώς Καντάφι και αποτελούν ένα μείγμα εκπροσώπων διαφορετικών φυλών, πρώην συνεργατών του Λίβυου ηγέτη που επενδύουν σε ένα διαφορετικό μέλλον, τυχοδιωκτών, συνεργατών των ξένων δυνάμεων, υποστηρικτών της δημοκρατικής αναγέννησης της Λιβύης και ισλαμιστών.
Οι τελευταίοι αποτελούν το σκληρό πυρήνα της ένοπλης εξέγερσης κατά του καθεστώτος Καντάφι. Τα ικανότερα στελέχη τους έχουν πάρει μέρος στον πόλεμο του Αφγανιστάν, στο πλευρό των Ταλιμπάν. Επομένως δεν υπάρχει ενιαίο δημοκρατικό κίνημα ικανό να νομιμοποιήσει τη διεθνή επέμβαση στα εσωτερικά της Λιβύης ούτε, φυσικά, μπορεί να θεωρηθούν οι ένοπλες ομάδες των αντικαθεστωτικών που επιτίθενται στα στρατεύματα που ελέγχουν διάφορες πόλεις «άοπλοι πολίτες».
Το πιθανότερο σενάριο είναι η ανατροπή του Καντάφι και της οικογένειάς του από πραιτοριανούς του καθεστώτος που θα θελήσουν να διαπραγματευτούν με τις δυτικές δυνάμεις. Η πολιτική σύνθεση των αντικαθεστωτικών δυνάμεων και η μεθοδολογία που ακολουθούν μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η Λιβύη μπορεί να μετατραπεί σε Σομαλία της Μεσογείου, χωρίς ισχυρή κεντρική κυβέρνηση και με πειρατικές δυνάμεις να προσπαθούν να επιβάλλουν τους όρους τους σε περιοχές μέσα και έξω από τα σύνορα της χώρας.
Γ. Κύρτσος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου